Tarsaal Tunnel Syndroom - Beknelling van de Nervus Tibialis Posterior

Tarsaal tunnel syndroom

Bij het Tarsaal Tunnel Syndroom ontstaan klachten in de voetzool, tenen, en/of hiel als gevolg van een beklemming van een voetzenuw aan de binnenkant van de enkel. Hoewel deze aandoening bij iedereen kan voorkomen, komt het vaker voor bij hardlopers en mensen die veel springen. De diagnose wordt soms over het hoofd gezien.

Afspraak maken

Beschrijving van de aandoening

De tibialis zenuw loopt aan de binnenzijde van de enkel door de tarsaletunnel, een doorgang gevormd door een stevige peesachtige band (retinaculum flexorum) en botweefsel van de voet. Bij het Tarsaal Tunnel Syndroom raakt de tibialis zenuw bekneld in deze tunnel, wat leidt tot klachten langs het verloop van de zenuw.

Oorzaak en ontstaanswijze

De klachten kunnen zowel acuut als geleidelijk ontstaan door diverse oorzaken, zoals standsafwijkingen van de voeten, zwelling, te kleine schoenen, botbreuken, verzwikkingen, en overbelasting.

Klachten en verschijnselen: symptomen

Klachten bij het Tarsaal Tunnel Syndroom omvatten pijn, doofheid, tintelingen, of een branderig gevoel aan de binnenzijde van de enkel. Deze klachten stralen mogelijk uit naar de onderzijde van de voet, hiel, of tenen. Langdurig staan, wandelen, of hardlopen verergert de klachten, terwijl ze in rust meestal verdwijnen, behalve mogelijk nachtelijke pijn. Strakke schoenen en soms krampgevoel aan de binnenzijde van de enkel kunnen de klachten verergeren.

Afspraak maken

Diagnose

De diagnose wordt gesteld op basis van lichamelijk onderzoek en het verhaal van de patiënt. Druk op de tunnel en het oprekken van de zenuw kunnen worden gebruikt om de klachten op te wekken of te verergeren. Aanvullend onderzoek kan een zenuwgeleidingsonderzoek of een MRI omvatten om de oorzaak van de zenuwbeknelling vast te stellen.

Behandeling en herstel

Tarsaal Tunnel Syndroom is over het algemeen goed te behandelen. De aanpak kan variëren afhankelijk van de oorzaak van de zenuwbeknelling. Behandelingsopties omvatten fysiotherapie, medicatie, corticosteroïdinjecties (ontstekingsremmers), aanpassingen aan schoenen, tijdelijk dragen van een brace of spalk, lopen met krukken, of het verminderen van belastende activiteiten. Wanneer conservatieve behandeling niet effectief is, kan een operatieve ingreep de druk op de tarsale tunnel verminderen en de zenuw meer ruimte geven, wat doorgaans succesvol is.