Frozen shoulder
Een frozen shoulder, ook wel adhesieve capsulitis genoemd, ontstaat als gevolg van een ontsteking van het gewrichtskapsel van de schouder. Dit kan leiden tot verdikking en verkleving van het gewrichtskapsel, wat resulteert in intense pijn en langdurige klachten. Deze aandoening komt doorgaans voor bij mensen tussen de 40 en 60 jaar, en individuen met diabetes mellitus lopen een verhoogd risico.
Het gewrichtskapsel van de schouder verbindt de kom van het schouderblad met de kop van de bovenarm en voorkomt overmatige bewegingen die de schouder uit de kom zouden kunnen laten schieten. Bij een frozen shoulder ontstaan er verdikkingen en verklevingen in het gewrichtskapsel, wat resulteert in pijnlijke en stijve bewegingen, samen met verhoogde spierspanning in de schouderspieren.
De ontsteking in het gewrichtskapsel die leidt tot een frozen shoulder kan spontaan ontstaan (primaire frozen shoulder) of als reactie op een ongeluk of operatie (secundaire frozen shoulder). De klachten ontwikkelen zich geleidelijk over maanden tot enkele jaren, en hoewel de symptomen uiteindelijk langzaam verdwijnen, kan er een lichte bewegingsbeperking achterblijven.
De pijn bij een frozen shoulder bevindt zich aan de buitenzijde van de schouder en kan uitstralen naar de bovenarm, en in ernstige gevallen zelfs tot in de hand. Er ontstaat een bewegingsbeperking van de schouder, vooral bij het naar buiten draaien en heffen van de arm, wat wordt vermeden vanwege de pijn. Snelle en onverwachte arm bewegingen kunnen hevige pijn veroorzaken.
Men onderscheidt drie fasen van de aandoening: de freezing (bevriezende) fase, de frozen (bevroren) fase, en de thawing (ontdooiende) fase.
De diagnose wordt gesteld op basis van het verhaal van de patiënt en het bewegingsonderzoek van de schouder. Op gewone röntgenfoto's zijn meestal geen afwijkingen zichtbaar.
Een frozen shoulder geneest uiteindelijk spontaan, en de behandeling is in eerste instantie conservatief, gericht op pijnbestrijding en het verbeteren van de beweeglijkheid. Binnen de pijngrens blijven bewegen is essentieel. De behandeling varieert afhankelijk van de fase van de aandoening: