DISI-deformiteit: Dorsal Intercalated Segment Instability

DISI-deformiteit

Bij een DISI-deformiteit vindt een onderlinge standsverandering van twee handwortelbeentjes in het polsgewricht plaats, wat leidt tot klachten in de polsregio, vooral bij het strekken van de pols. Naast een DISI-deformiteit bestaat er ook een VISI-deformiteit (Volar Intercalated Segment Instability), maar deze komt beduidend minder vaak voor.

Afspraak maken

Beschrijving van de aandoening

In het polsgewricht bevinden zich acht handwortelbeentjes, verdeeld over twee denkbeeldige horizontale rijen die samen de overgang van de onderarm naar de hand vormen. De proximale rij ligt tegen de onderarm aan, terwijl de distale rij dichter naar de vingers toe ligt. Bij een DISI-deformiteit spelen de handwortelbeentjes uit de proximale rij de hoofdrol. Het lunatum en het scaphoïd staan niet correct ten opzichte van elkaar, wat kan leiden tot beschadiging van ligamenten en instabiliteit van het scapholunaire gewricht.

Oorzaak en ontstaanswijze

Scapholunaire instabiliteit kan verschillende oorzaken hebben, zoals een val op de uitgestrekte hand, aangeboren gewrichtslaxiteit (zwakte van de gewrichtsbanden), overbelasting door werkzaamheden of frequent gebruik van krukken, gewrichtsontstekingen (bijvoorbeeld door reuma), en een breuk van het scaphoïd.

Klachten en verschijnselen: symptomen

Klachten die passen bij een DISI-deformiteit omvatten pijn bij het strekken van de pols, krachtverlies van de hand, drukpijn op het scapholunaire gewricht, knakken of klikken van de pols tijdens beweging, problemen met grijpen en knijpen, en mogelijk plotselinge hevige pijnscheuten in de pols.

Afspraak maken

Diagnose

De arts of fysiotherapeut onderzoekt de klachten en de ontstaansgeschiedenis tijdens een gesprek en voert vervolgens een lichamelijk onderzoek uit, inclusief enkele tests. Bij verdenking op een DISI-deformiteit wordt vaak aanvullend onderzoek uitgevoerd, zoals röntgenfoto's, een CT-scan of MRI.

Behandeling en herstel

Afhankelijk van de ernst van de situatie wordt gekozen voor een operatieve of conservatieve behandeling. In ernstigere gevallen van instabiliteit opteert de chirurg vaak voor een operatie om de verbinding tussen de handwortelbeentjes te herstellen. Als opereren geen optie is of de klachten minder ernstig zijn, wordt eerst geprobeerd de klachten te verminderen met handfysiotherapie en een spalkbehandeling.